Jak dotąd nie udało się sztucznie stworzyć niczego mogącego całkowicie zastąpić to co prawdziwe i naturalne. Jednak doszliśmy już do etapu, gdy nienaturalne wytwory mogą spokojnie konkurować z oryginałami. Nie posiadają one co prawda ich wszystkich naturalnych cech ale obok tych, które udało się skopiować mogą poszczycić się także swoimi własnymi i nierzadko równie cennymi.

Posiadaniem jedwabnego dywanu dawniej pochwalić mógł się tylko arabski szejk lub wyjątkowo zasobny władca europejski. Niewiele się w tej kwestii zmieniło i dywany jedwabne nadal osiągają niebotyczne ceny.

W 1884 roku niejaki Hilaire Berniguad de Chardonnet wpadł na pomysł sztucznego jedwabiu. Wytwarzany był on z kolodionu i produkowany do lat 30-tych XX wieku.

W 1891 roku powstał jedwab wiskozowy a trzy lata później, dwóch naukowców angielskich Ch. F. Cross i E. J. Bevan, odkryło kolejny sposób na jedwab, tym razem włókno octanowe. Jedwabie octanowy i wiskozowy produkowane są do dnia dzisiejszego. Stosowane są także w przemyśle dywanowym do produkcji pięknych, miękkich i czarujących jedwabnym połyskiem kobierców.

I tutaj, podobnie jak ten naturalny, jedwab sztuczny jest najcenniejszym materiałem wśród wszystkich tego typu tkanin. Choć dywany tkane ze sztucznego jedwabiu także nie należą do najtańszych to jednak nie trzeba już być krezusem aby sprawić sobie jedwabny dywan, który od prawdziwie jedwabnego odróżni tylko wytrawny znawca.

Warto na koniec wspomnieć, że wiskoza to włókno sztuczne produkowane na bazie naturalnej celulozy drzewnej. Włókna sztuczne od włókien syntetycznych dzieli dość duża przepaść jednak wiele osób błędnie używa tych określeń naprzemiennie.

Trzeba pamiętać, że włókna syntetyczne są wytworem całkowicie nienaturalnym.

Włókna sztuczne to przędze produkowane z naturalnych surowców i posiadają wiele cech włókien naturalnych.